رساله دکتری «ارجمندی علوم از دیدگاه ابن سینا و ملاصدرا» توسط سیدمحمد موسوی نگاشته و مهدی خادمی، استاد این رساله در سال 96 بود. به گزارش خبرنگار پایگاه خبری ـ تحلیلی طلیعه، رساله دکتری «ارجمندی علوم از دیدگاه ابن سینا و ملاصدرا» توسط سیدمحمد موسوی نگاشته شده است. مهدی خادمی، استاد راهنما این رساله در سال ۹۶ بود.

چکیده:

یافتن علم برتر و ارجمند خواست دیرینه ابناء بشر بخصوص فلاسفه بوده است. هر یک از فلاسفه بر اساس ملاک های خاص خود به تبیین علم ارجمند پرداخته اند.
از میان این فلاسفه می توان به دو فیلسوف بزرگ ابن سینا به عنوان نماینده فلاسفه مشاء و ملاصدرا به عنوان نماینده حکمت متعالیه اشاره نمود.
در این رساله سعی شده است تا با بررسی دیدگاه ابن سینا و ملاصدرا پیرامون علم ارجمند، اولا ملاک های مورد نظر هر یک از این دو فیلسوف را مطرح نموده و ثانیا با مقایسه آن ملاک ها با یک دیگر و نیز با مقایسه با ملاک های فلاسفه دیگر در مورد علم ارجمند، میزان تأثیر پذیری آنان را از یک دیگر و نیز دیگر فلاسفه بررسی نمائیم.
ابن سینا دو نوع ملاک برای علم ارجمند ارائه می نماید که شامل ملاک سلبی و ملاک ایجابی است. ابن سینا در ملاک های سلبی معتقد است علمی ارجمند است که مرکب نبوده و نیز در امور جزئی و ظنی وارد نشده و همچنین بدون برهان و تقلیدی و نیازمند علوم دیگر نباشد و محدودیت زمانی نیز نداشته باشد.
در مقابل آن، ملاک های ایجابی علم ارجمند از نظر ابن سینا شامل برهانی بودن، کلی بودن موضوع، یقینی، بی نیازی از علوم دیگر و ورود در امور مفارق، ثابت و بدون تغییر بودن، است.ملاصدرا نیز دو نوع ملاک سلبی و ایجابی برای علم ارجمند مطرح می نماید.
ملاصدرا در بیان ملاک سلبی، معتقد است علمی ارجمند است که ابزاری، جزئی، مقید، تقلیدی، ظنی، عقلانی محض، عرفانی محض، جدلی و محدود نباشد، در حالی که در بیان ملاک ایجابی، معتقد است علم ارجمند باید ارزش معرفتی، دائمی، هماهنگ با عقل و کشف و شهود و وحی و سنت بوده و هدایت گر انسان به سوی خداوند باشد و با به کار گیری این علم می بایست لذت و سکون و آرامش قلبی در انسان ایجاد شود و هم چنین مطابق قرآن و حدیث باشد.

نوشتن دیدگاه