امام جمعه شهرستان زابل سخنران بعدی این مراسم بود که در ابتدا اظهار
داشت: «آیت الله سلیمانی» نماینده ولی فقیه در استان نتوانستند مانند هر
سال در این مراسم حضور یابند و به اینجانب امر فرمودند که سخنرانی در این
مجلس را انجام دهم.
«حجت الاسلام والمسلمین کیخا» گفت: سخن از شهداء و شهادت و قتل فی سبیل الله است که در راه اسلام انجام شود؛ آن اسلامی که پیامبر(ص) نیز در صحنه جنگ آن حضور می یابد و حتی مجروح می شود. در این مسیر کشته شدن چه لذتی دارد که بهترین مرگ ها شهادت است. همانطور که رسول مکرم(ص) می فرماید: “بالاتر از هر نیکی، نیکی هست تا این که انسان در راه خدا کشته می شود و بالاتر از آن دیگر نیکی دیگری نیست”.
وی اضافه کرد: خوشا به حال شهیدانی مانند نعمت الله پیغان و مسلم لک‌زایی که به علم و شهادت مزین هستند.
همزمان با آخرین پنجشنبه سال ۱۳۹۴ یادواره شهیدان روحانی و شهدای فاجعه تاسوکی در شهرستان “نیمروز” استان سیستان و بلوچستان برگزار شد.
پس از قرائت قرآن کریم با نوای «حجت‌الاسلام والمسلمین محمودی»، فرمانده ناحیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی شهرستان نیمروز به ایراد سخن پرداخت.
توطئه های تروریستی علیه ایران، در تاسوکی آغاز شد
«سرهنگ نخعی» پس از خیر مقدم به حاضران ــ بویژه خانواده شهداء و یادگاران هشت سال دفاع مقدس ـ اقدامات تروریستی را توطئه بسیار جدی دشمنان برای بدنام کردن اسلام نامید و گفت: در این اقدامات، سر مسلمانان را می برند و ندای الله اکبر سر می دهند.
وی با ذکر اینکه توطئه های تروریستی علیه ایران اسلامی با واقعه تاسوکی شروع شد به خنثی نمودن این توطئه ها اشاره کرد و ادامه داد: الحمد لله امروز ما در امن و امان به سر می بریم. اگر برای دشمنان ممکن بود ناامنی کشورهای همسایه اینک ذر ایران هم اتفاق می افتاد؛ اما دستشان از ایران اسلامی کوتاه شده است.
نخعی درباره اهمیت یاد شهداء هم گفت: آنچه توسط سردار شهید حاج حبیب لک‌زایی بنیانگذاری شد و امسال دهمین سال آن را برگزار می کنیم همین یادواره شهداء است که نقش راهبردی برای حفظ وحدت دارد.
فرمانده سپاه پاسداران شهرستان نیمروز تأکید کرد: از بین بردن مرزهای قومیتی یکی دیگر از کاربرد ها و اهداف برگزاری این یادواره است. امروز این یادواره ها برگزار می‌شود و موجب وحدت در استان شده است.
عزت و سربلندی ما از مجاهدت های شهداست
سخنران بعدی مراسم، امام جمعه شهرستان نیمروز بود که در ابتدا یاد امام راحل و شهدای فاجعه تروریستی تاسوکی بویژه شهید نعمت الله پیغان، شهید مسلم لک‌زایی و سردار شهید حاج حبیب لک‌زایی را گرامی داشت.
«حجت الاسلام والمسلمین راشکی» با تجلیل از مقام شهید و شهادت گفت: شهادت در در فرهنگ اسلامی از جايگاه رفیعی برخوردار است. هر کسی لایق شهادت نیست؛ بلکه این لیاقت نصیب افراد خاصی می شود. هیچ مقامی بالاتر از شهادت نیست.
وی ادامه داد: سه گروه در قیامت دارای مقام شهادت هستند؛ “انبیاء و اهل بیت(ع)”، “علماء” و “شهدا”.
راشکی درباره شهید در کلام الهی هم گفت: قرآن کریم می‌فرماید آنان که در راه خداوند کشته می شوند را مرده مپندارید بلکه آنان زنده هستند و شما درک نمی کنید. از این آیه استفاده می شود که شهدا دارای حیات هستند و نباید از لفظ مرگ درباره آنان استفاده شود. آنان بندگان برگزیده خداوند هستند و زنده هستند.
امام جمعه نیمروز اضافه کرد: نکته دیگر این است که حیات شهدا جاودانه است. نکته سوم هم اینکه ما توان درک زندگی شهدا را داریم؛ مانند زندگی روحانی شهید نعمت الله پیغان که دارای خلوص فراوان بود.
وی تأکید کرد: شهداء عزت آوردند. تمام عزت و سربلندی ما از مجاهدت های شهدا است.
راشکی در پایان گفت: شهدا وظیفه خود را انجام دادند. اینک ما ابید وظیفه خود را انجام دهیم. همان طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند، زنده نگه داشتن یاد و نام شهداء وظیفه ما است.
دشمن در حادثه تاسوکی، نقاب از چهره کشید
امام جمعه شهرستان زابل سخنران بعدی این مراسم بود که در ابتدا اظهار داشت: «آیت الله سلیمانی» نماینده ولی فقیه در استان نتوانستند مانند هر سال در این مراسم حضور یابند و به اینجانب امر فرمودند که سخنرانی در این مجلس را انجام دهم.
«حجت الاسلام والمسلمین کیخا» گفت: سخن از شهداء و شهادت و قتل فی سبیل الله است که در راه اسلام انجام شود؛ آن اسلامی که پیامبر(ص) نیز در صحنه جنگ آن حضور می یابد و حتی مجروح می شود. در این مسیر کشته شدن چه لذتی دارد که بهترین مرگ ها شهادت است. همانطور که رسول مکرم(ص) می فرماید: “بالاتر از هر نیکی، نیکی هست تا این که انسان در راه خدا کشته می شود و بالاتر از آن دیگر نیکی دیگری نیست”.
وی اضافه کرد: خوشا به حال شهیدانی مانند نعمت الله پیغان و مسلم لک‌زایی که به علم و شهادت مزین هستند.
کیخا با اشاره به اینکه در باغ شهادت همچنان باز است، گفت: پیامبر(ص) می فرماید: “کسی که از روی صداقت و صمیم قلب از خداوند طلب شهادت بکند خداوند او را به درجه شهادت می رساند اگرچه در بستر، روح از تنش جدا شود”.
امام جمعه زابل در اهمیت برگزاری یادواره شهداء هم تصریح کرد: در دنیای وانفسای فعلى كه دشمن برای کودکان و خانواده‌ها برنامه دارد حضور در مجالس شهدا اهمیت می یابد. حضور در این جلسات مهم است و همین جلسات است که باعث اقتدار ايران اسلامی می شود.
کیخا درباره فاجعه دردناک تاسوکی هم گفت: یکی از جاهایی که دشمن نقاب از چهره کشید حادثه تاسوکی بود که یک ضربه نیابتی را انجام داد. یک طرف این حادثه یک جنایت بزرگ بود و در طرف دیگر هم، عزيزانی بودند که پرپر شدند.
وی با طرح این سؤال که “در این وضعیت وظیفه ما چیست؟” ادامه داد: دشمن وقتی می بيند که اسلام در حال رشد است تلاش می کند که چهره اسلام را خشن نشان دهد. از اینجا است که ما هر لحظه نعمت ولایت فقیه را شاهد هستیم. به برکت ولايت فقيه هم شیعه و هم سنی بصیر و بسیجی هستند.
امام جمعه زابل در پایان تأکید کرد: این جلسات که به بهانه سالگرد شهدا برگزار می شود، درس اخلاقِ خوب زیستن و اسلامی زیستن است.
هیچ کلاس درسی مانند درس شهداء تأثیرگذار نیست
آخرین سخنران این یاواره، رییس پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی قم بود که در ابتدا به حضرت فاطمه زهراء سلام الله علیها ادای احترام کرد.
«حجت الاسلام والمسلمین دکتر نجف لک‌زایی» سپس گفت: امروز موقع آمدن به مراسم، پسرم از من پرسید که با توجه به هوای گرم مردم چطور شرکت می کنند؟ من به یاد خاطره ای افتادم. شهید صیاد شیرازی می گوید روزی به «آیت الله میرزا جواد آقا تهرانی» که به جبهه آمده بود گفتم: شما چرا با این شرایط سنی، به جبهه آمدید که ما را هم گرفتار می کنید و چند نفر باید با شما باشند؟! ایشان در پاسخ، ماجرای نمرود و در آتش انداختن حضرت ابراهیم(ع) را نقل می کند که گنجشکی هم با منقار خود آب آورد که آتش را خاموش کند تا در شمار یاران ابراهیم باشد و نه یاران نمرود.
وی افزود: شهید صیاد می گفت من متوجه شدم که باید معلوم باشد که ما طرفدار چه کسی هستیم. اینک نیز ما می خواهیم نام ما در رديف محبان حضرت زهراء(س) قرار گیرد.
لک‌زایی با گرامیداشت شهدای عملیات کربلای پنج اظهار داشت: من افسوس می خورم که چرا ما توفیق پیدا نمی کنیم که این شهدا را برای جوانان مان معرفی کنیم؛ زیرا هیچ کلاس درسی مانند درس شهداء تأثیرگذار نیست.
معاون فرهنگی سابق مجمع جهانی اهل بیت(ع) با ذکر اینکه رزمندگان در شرایط بسبار گرم ترى جنگیدند و شهید و زخمی شدند، اضافه کرد: امیدواریم با گرامیداشت شهداء، خیر کثیر ــ که حضرت فاطمه زهراء(س) مصداق آن است ــ به ما هم می رسد.
شعرخوانی «محمود اله بخش» در رثای شهدای تاسوکی، مرثیه سرایی «حجت الاسلام والمسلمین محمودی»، قرائت متن توسط فرزند روحانی تاسوکی شهید حجت الاسلام والمسلمین نعمت الله پیغان و رونمایی از حکاکی تصاویر سردار شهید حاج حبیب لک‌زایی و شهدای روحانی فاجعه تروریستی تاسوکی بر روی چوب (کاری از هنرمند سیستانی رمضان نورا) از دیگر برنامه های این یادواره بود.
در این مراسم اقشار مختلف مردم، روحانیت منطقه، فرماندهان نواحی پنج گانه سیستان، فرمانده نیروی انتظامی زابل، معتمدین و ریش سفیدان حضور داشتند.
برای دیدن تصاویر این مراسم ایـنـجـا را کلیک کنید.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
** فاجعه تاسوكي چه بود؟ **
عقربه‌هاي ساعت، ۲۰:۴۵ شامگاه پنجشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۸۴ را نشان می‌دادند و دشت تاسوکی، واقع در میانه جاده زابل ــ زاهدان، آبستن حادثه‌ای تلخ و جانگداز بود .
خفاشانی که با گرفتن جیره از صهیونیسم و استکبار، ننگ سرسپردگی به پیشانی زده بودند، از نقطه صفر مرزی، در استتار رمل و تپه‌ماهور و درختچه‌های گز شدند. آنان پس از طي مسافتي، در دوازده کیلومتری مرز ایران ـ افغانستان، در محور زابل ـ زاهدان و در فاصله چهاده کیلومتری «پاسگاه تاسوکی» ایجاد راه‌بندان نموده و با لباس مبدل نیروی انتظامی و استتار چهره، اقدام به توقف خودروهای عبوری كردند تا با هدف اسارت و ترور شهروندان، و بر پا کردن فتنه‌اي قومی ـ مذهبی، مدال مزدوری را از اربابانشان دریافت دارند .
بدین منظور خودروهای عبوری را متوقف نموده و با جداسازی زنان و مردان، به تفکیک فارس و بلوچ و شیعه و سنی، در مقابل چشمان وحشت‌زده زنان، فریاد بیقراری مادران سپیدگیسو و گريه‌هاي کودکان حیرت‌آلود، مردان و جوانان و نوجوانان بی‌گناه را ـ تنها بدان دليل كه غير بلوچ يا شيعه بودند ـ با شنیع‌ترین و فجیع‌ترین وضع ممکن به حدود یکصد و پنجاه متری جاده اصلی و در کناره خاکریز، هدایت کردند.
تروريست‌ها سپس، چشم و دست و دهان قربانیان را بستند ؛ آنان را به فاصله حدود یک متر از یکدیگر قرار دادند و بيرحمانه زير رگبار گلوله گرفتند. سپس با بهره‌گیری از دوربین‌های فیلمبرداری از اين صحنه کشتار جمعی تصوير گرفتند تا با فروش و ارائه آن به اربابان و رسانه های خارجی، مزد شقاوت و بیرحمی و خوش خدمتی خويش را دريوزه كنند.
به گفته شاهدان ـ و نيز کارشناسان ـ تعداد تروریست‌ها در جاده و پشت خاکریز، بین بیست تا سی نفر نفر بوده كه از القاب “سرهنگ” و “سروان” در مکالمات درون‌گروهی خود استفاده می‌نمودند. تعداد دیگری از اشرار نیز در سایر نقاط منطقه پراکنده بودند و نظارت و پشتیبانی این عملیات کور و ننگ‌آور را به عهده داشتند. این گروه شرور که نام «جندالله» را برگزیده و سرکرده خویش (عبدالمالك ريگي شرور) را امیر المؤمنین می‌خواندند (!!) چنان در جهل و نادانی دست و پا می‌زدند که هنگام زدن تیر خلاص به مردم بی‌گناه «بسم الله» گفته و پس از اطمینان از شهادت آن کبوتران سرخ بال حسینی، با گفتن «الله اکبر» افتخار و خشنودی‌شان را از این جنایت ابراز می‌کردند.
این قتل عام هولناک، حدود یک ساعت به درازا کشید و به شهادت بیست و دو تن از محبان اهل‌بیت (ع) اعم از دانش آموز ، کارمند ، کارگر ، دانشجو ، طلبه ، خبرنگار ، سرباز و کاسب انجامید ؛ ضمن اينكه شش نفر زخمی شدند و هفت شيعه مظلوم نيز به گروگان رفتند ؛ و نام «شهادتگاه تاسوکی» را برای همیشه بر لوح تاریخ منطقه حک نمودند.
آنان كه در اين فاجعه، به عرشيان پيوستند، در فرش اينگونه ناميده می شدند:
۱٫نعمت‌الله پيغان ۲٫غلامرضا سرگلزایی ۳٫ محمود سرگزی ۴٫ منوچهر حيدری ۵٫ جواد روح‌الله طيبی ۶٫جابر قويدل ۷٫محسن ذوالفقاری ۸٫صادق كيخا ۹٫مهدي كيخا ۱۰٫حميد كيخازاده ۱۱٫مجتبی كيخایی ۱۲٫مهدی گرگ ۱۳٫امير واعظی ۱۴٫محمدحسين واعظي ۱۵٫عليرضا قيصری ۱۶٫مهدی نوری ۱۷٫عيسی كوهستاني ۱۸٫حسين صيادي ۱۹٫مسلم لک‌زایی ۲۰٫مهدی نجفی ۲۱٫باقر فتوت ۲۲٫محبعلی يوسفی.
در هیچ مرام، مسلک، عقیده و مذهبی، کشتن نوجوان معصوم چهارده‌ساله و نوداماد بي‌گناه بیست‌ساله ، مایه مباهات و سرافرازی نیست. چگونه ممکن است افرادی آن قدر در برزخ شقاوت و سنگدلی فرو غلتند که فرزندی را در مقابل پیکر لرزان مادری سپیدمو، پدری را در برابر بهت نگاه فرزندی ترسان، چشم و دست و پا بندند و در آستانه سال نو و اربعین شهدای کربلا، پیکرشان را به زخم باران تير، از هم بدرانند و آنگاه بر جنازه چاک‌چاکشان ندای تکبیر سر دهند!! براستی … أین تذهبون؟
خون‌آشامان، پس از آنكه عطش شيطاني خويش را با خون حسينيان فرونشاندند، هفت تن از شيعيان مظلوم ديگر را نيز چشم و دست بسته بر مركب نشاندند و با خود به گروگان بردند ، تا عاشوراي تاسوكي، بدون “به‌اسارت‌رفتگانِ زينبی” غروب نشود: ۱٫خدابخش باغبانی ۲٫علي پورشمسيان ۳٫خدابخش سرگزی ۴٫[شهيد] محمد شاهبازی ۵٫رضا لک‌زایی ۶٫مجيد نجار ۷٫امير هراتی.
اين گروگان‌ها، بين ۶۰ تا ۲۰۰ روز در اسارت دژخيمان باقي ماندند ؛ و تروريست‌ها در اين فاصله، حتی نتوانستند كبوتران محبوس را نيز تحمل كنند و يكي از آنان را به كاروان شهداء رساندند.
چگونه می‌توان شرح هجران جگرهای آتش‌گرفته زنان و کودکان چشم انتظار و مردان به خاک و خون غلطیده سیستان را در شهادتگاه تاسوکی به صحیفه جان نگاشت و از سر سوز، فریاد «باي ذنب قُتلت» و ندای سرخ یا لثارات الحسين برنیاورد…؟