به گزارش خبرنگار خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، حجت‌الاسلام والمسلمين نجف لك‌زايی، رئيس پژوهشكده علوم و اندیشه سياسی در نشست «سياست از منظر قرآن كريم» با طرح پرسش‌هايی گفت: درباره ماهيت امر سياسی در فلسفه سياسی اختلاف نظر است، ولی رايج‌ترين ديدگاه در اين حوزه عبارت است از ديدگاهی كه امر سياسی را با تعيين دوست و دشمن تعريف می‌كند.
________________________________________
حجت‌الاسلام لك‌زايی عصر روز جمعه در نشست «سياست از منظر قرآن كريم» گفت: كانون امر سياسی در قرآن كريم از بحث دوست و دشمن شروع می‌شود، ولی در آن متوقف نمی‌شود. قرآن اين بحث را به هدايت و ضلالت، ايمان و كفر و غيره ارتقا داده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، حجت‌الاسلام والمسلمين دکتر نجف لك‌زايی، رئيس پژوهشكده علوم و اندیشه سياسی عصر روز جمعه 29 مردادماه در نشست «سياست از منظر قرآن كريم» كه از سوی دفتر تبليغات حوزه علميه قم در سالن شهيد مفتح هجدهمين نمايشگاه بين‌المللی قرآن كريم برگزار شد، با طرح پرسش‌هايی از جمله اينكه ماهيت امر سياسی چيست، انتطار مباحث سياسی از قرآن منطقی هست يا نه و اگر هست بايد انتظار چه مباحثی را داشته باشيم، گفت: درباره ماهيت امر سياسی در فلسفه سياسی اختلاف‌نظر است، ولی رايج‌ترين ديدگاه در اين حوزه عبارت است از ديدگاهی كه امر سياسی را با تعيين دوست و دشمن تعريف می‌كند.
وی افزود: در اينجا اين امر سياسی با امنيت پيوند می‌خورد، لذا در فلسفه سياسی هميشه تأكيد شد كه تأمين امنيت وظيفه ذاتی همه دولت‌هاست.
اين پژوهشگر دينی با طرح پرسشی ديگر به اين مضمون كه آيا در كانون مباحث سياسی بحث دوست و دشمن هست يا نه، يادآور شد: كانون امر سياسی در قرآن كريم از بحث دوست و دشمن شروع می‌شود، ولی در آن متوقف نمی‌شود. قرآن اين بحث را به هدايت و ضلالت، ايمان و كفر، نور و تاريكی و نبوت و طاغوت ارتقا داده است، لذا می‌توانيم انتظار مباحث سياسی را از قرآن كريم داشته باشيم.
رئيس پژوهشكده سياسی پژوهشگاه فرهنگ و علوم اسلامی با اشاره به آيه «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَكِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللّهِ إِنَّ فِی ذَلِكَ لآیَاتٍ لِّكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ» اظهار كرد: خداوند در اين آيه می‌فرمايد كه «در حقيقت موسى را با آيات خود فرستاديم [و به او فرموديم] كه قوم خود را از تاريكيها به سوى روشنایى بيرون آور و روزهاى خدا را به آنان يادآورى كن كه قطعا در اين [يادآورى] براى هر شكيباى سپاسگزارى عبرتهاست» كه لازمه اين كار اقتدار سياسی است.
لك‌زايی در ادامه آيات آغازين سوره مباركه «اعراف» را يادآور شد و با بيان اينكه اين سوره يكی از سوره‌های جامعه درحوزه سياسی است، تصريح كرد: اين سوره با دو كلمه «اتَّبِعُواْ» و «وَلاَ تَتَّبِعُواْ» شروع می‌شود و سپس بحث آفرينش انسان و مبحث دوست و دشمن مطرح می‌شود. نتيجه اينكه در تفكر انسانی بحث دوست و دشمن با خود انسان شروع می‌شود.
وی با بيان اينكه جايگاه اوليه اين دوست و دشمن در وجود خود انسان است، تصريح كرد: بعد از انسان، اين مسئله به سطح جامعه، سياست و حكومت می‌رسد كه عالی‌ترين نمونه در اين ارتباط داستان حضرت موسی(ع) و فرعون است.
لك‌زايی با بيان هدايت و ضلالت و تعيين دوست و دشمن در كانون امر سياسی تفكر قرآنی است، اظهار كرد: ما از اين نوع سياست تحت عنوان «سياست متعاليه» ياد می‌كنيم كه در مقابل سياست «متدانيه» قرار دارد.
رئيس پژوهشكده علوم و اندیشه سیاسی در بخش ديگری از اين نشست به بيان محورهای تفاوت سياست قرآنی و غيرقرآنی پرداخت و گفت: اولين محور، تفاوت در منابع است؛ منابع سياست قرآنی در وهله اول وحی است و در كنار آن ساير منابع مثل سنت و فرمايشات انبيا و ائمه و عقل و تجربه نيز وجود دارد.
به گفته اين پژوهشگر حوزوی تفاوت در مبانی ديگر محور تفاوت سياست اسلامی و غيراسلامی است و در سياست قرآنی شناخت انسان به‌گونه‌ای است كه زندگی با مرگ تمام نمی‌شود.
لك‌زايی اضافه كرد: محور ديگر تفاوت بين سياست قرآنی و غيرقرآنی، تفاوت در هدف و غايت است. هدف سياست قرآنی قرب به خدای متعال است و سياستمداران و حكومت اسلامی تلاش می‌كنند زمينه‌ای را فراهم كنند تا عبادت خدا برای مردم آسان شود و تأمين امنيت، رفاه، معيشت، آموزش و پرورش و غيره همه به عنوان اهداف مقدماتی مطرح است.
وی مسئله رهبری را ديگر تفاوت سياست قرآنی و غيرقرآنی ذكر كرد و گفت: در سياست قرآنی، سياستمداران عبارتند از انبياء الهی، ائمه معصومين(ع)، فقهای جامع‌الشرايط و ديگر كارگزاران هم بايد شرايط و ويژگی‌هايی داشته باشند.
اين پژوهشگر حوزوی اضافه كرد: سياست قرآنی، سياست متعاليه است و در خدمت شكوفايی جسمی و معنوی انسان قرار دارد ولی سياست‌های غيرقرآنی متدانيه و طاغوتی هستند؛ در اين سياست روح انسان پژمرده می‌شود و به تبع آن جسم نيز فرسوده می‌شود.
لك‌زايی در پايان تنها راهكار خروج از بحران سياسی امروز جهان را سياست و درمان بيماری امروز دنيا را سياست قرآنی ذكر كرد و به حضار مطالعه كتاب «درآمدی بر مستندات قرآنی فلسفه سياسی امام(ره) اثر خود را توصيه كرد.