مقاله «سياست و حكومت در حكمت متعاليه» به قلم محمدعلی نويدی؛ عضو هيئت علمی پژوهشكده تاريخ علم دانشگاه تهران در فصل‌نامه علمی ـ پژوهشی خردنامه صدرا منتشر شد.
به گزارش خبرگزاری قرآنی ايران (ايكنا)، در چكيده اين مقاله آمده است: غرض و غايت حكمت متعاليه فلاح و رستگاری انسان است و مفتاح اين سعادت‌مندی استكمال نفس ناطقه آدمی در سايه‌سار معقولات حكمت نظری و تدابير معمولات حكمت عملی بواسطه سير وسلوك و حركت جوهری است.
نويدی معتقد است كه نخستين پرسش بنيادين در اين مقال و مجال اين است كه سياست و حكومت در حكمت صدرايی چه جايگاه و نقشی دارد، اين پرسش بنيادين اين است كه سياست و حكومت در حكمت عملی صدرايی چه جايگاه و نقشی دارد، اين پرسش هم پرسش از موقعيت؛ يعنی هستی و وجود سياست و حكومت در حكمت متعاليه و هم پرسش از كاركرد، عمل و اثر سياست و حكومت.
نويدی می‌نويسد: پرسش بنيادين ديگر، پرسش از ضرورت مدينه فاضله است، سياست و حكومت بدون سامان سياسی و تأسيس مدينه اثرگذاری قطعی نخواهد داشت و به جای اثرگذاری در متن حيات اجتماعی در حاشيه فردی عقيم خواهد ماند.
به زعم نويسنده، سومين پرسش اساسی نقش رهبری و مديريت در مدينه فاضله و توسعه، تحول و تعالی جامعه است كه رئيس مدينه در حكمت متعاليه نقش بی‌بديلی دارد و رهبری و هدايت با مديريت و رياست متفاوت است و پرسش بنيادين ديگر نسبت انسان با ديانت و سياست در مدينه است كه از يك سو انسان در كانون و متعلق سياست است و از سوی ديگر، ديانت دليل انسان است.
به زعم نگارنده، در حكمت عملی ملاصدرا قانون نقش ماهوی دارد و مدينه بدون قانون محقق شدنی نيست، ليكن پرسش اين است كه كدام قانون و كدام ناموس موجب قوام و دوام مدينه فاضله است و رمز مدينه فاضله صدرايی قانون متعالی است و شايد با تبيين قانون متعالی و نقش آن در حكمت متعاليه و سياست و حكومت ملاصدرا، پرتويی بر چشم‌انداز و افق آينده تابيده شود.
لازم به ذكر است شماره 53 فصل‌نامه علمی ـ پژوهشی خردنامه صدرا با صاحب‌امتيازی و مديرمسئولی سيدمحمد خامنه‌ای منتشر شد.