چاپ
دسته: حکمت سیاسی متعالیه
بازدید: 4124

ملاصدرا زندگی اجتماعی را یک ضرورت فطری می داند چون انسان بالطبع مدنی است، حیاتش جز تمدن و اجتماع و تعاون نظم و نسق پیدا نمی کند و لازمه نظم اجتماع انزال کتابها و انبیاء برای بیان قوانین اجتماعی است.

 

به گزارش خبرگزاری مهر، در نشست علمی جایگاه حیات دنیوی در منظومه حکمت متعالیه که از سوی گروه فلسفه سیاسی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار شد، دکتر اله بداشتی استاد دانشگاه قم با بیان اینکه در جهان بینی اسلامی از دنیایی که بسیاری از انسانها بدان دل بسته اند مذمت شده و سرایی زودگذر و بی ارزش نشان داده می شود و در مقابل آن از حیات آخرت به عنوان حیات جاودانی یاد می شود به طرح دو سوال پرداخت و گفت: آیا در حکمت صدرایی حیات دنیوی امری مذموم است و باید از آن اعراض کرد یا امری ممدوح است و باید به عمارت آن پرداخت؟ آیا می توان بین دنیاگرایی و حیات دنیوی تمایزی قائل شد؟

وی ادامه داد: این دو نگاه در کلام اسلام و تبع آن در سخنان پیامبر (ص) و ائمه اطهار منعکس شده و در حکمت متعالیه صدرایی نیزبه تاثیر از قرآن و کلمات اهل بیت(ع) این دو نگاه به چشم می خورند.

دکتر بداشتی گفت: ملاصدرا در نگاه به دنیا دو نوع زیستن را ترسیم می کند: نخست زیستی که مبتنی بر تکمیل قوه نظری با تحصیل علوم حقیقی و معارف یقینی است و این با ارزش ترین چیزی است که مطلوب نفوس انسانی است و مهم ترین چیزی است که عقل آدمی به واسطه آن کامل می شود.

وی ادامه داد: دیگری دنیایی است که بسیاری از مردم در طلب آن هستند و آن دنیای است که افراد دائما در خدمت بدن و ارضای شهوات نفس و پیمودن راه هواهای نفسانی و آرزوهای وهمی هستند

دکتر بداشتی با بیان اینکه در نظر ملاصدرا آدمیان یا پویندگان علوم حقیقی و واصلان  به سرچشمه عرفان و حکمت اند و یا  درپی آبادانی دنیایشان خواه در لباس عالمان و زاهدان و خواه در لباس شاهان و کناسان هستند گفت: در تقسیم بندی دیگر از نگاه ملاصدرا انسانها یا خادم بدن دنیایی خویشند و یا خادم روح جاودانی خود هستند.

وی ادامه داد: ملاصدرا می گوید دراین مزرعه باید علم و معرفت حقیقی کاشت تا ثمره آن خشیت رب وفلاح و رستگاری باشد و این غایت حاصل نمی شود مگر در حیات دنیا پس دنیا یعنی منزل سائرین الی الله.

این استاد دانشگاه در پایان اظهار داشت: نگاه ملاصدرا زندگی اجتماعی را یک ضرورت فطری می داند چون انسان بالطبع مدنی است و حیاتش جز تمدن و اجتماع و تعاون نظم و نسق پیدا نمی کند و لازمه نظم اجتماع انزال کتابها و انبیاء برای بیان قوانین اجتماعی است و حکومت نیزدر همین راستا معنا پیدا می کند.

گفتنی است این نشست، ششمین نشست از مجموعه نشست های وجوه سیاسی حکمت متعالیه بود که با مدیریت شریف لک زایی در حال انجام است.