در اواخر
اسفند 1387 در مراسمی در پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی که به منظور
بزرگداشت سومین سالگشت شهدای فاجعه تاسوکی برگزار شد، از کتاب تازه منتشر
شده «تاسوکی؛ خاطرات یک گروگان» ـ که الان به چاپ پنجم رسیده ـ هم رونمایی
شد. این کتاب حاوی خاطرات رضا لک زایی است که در 25 اسفند 1384 در فاجعه
تروریستی خونین تاسوکی به گروگان گرفته شد. نویسنده در آن زمان دانشجوی
کارشناسی دانشگاه سیستان و بلوچستان بود که پس از یکصد و پنجاه روز از
اسارت تروریستها آزاد شد و به میهن اسلامی بازگشت. تروریستها در شامگاه
25 اسفند 1384 در حالی که لباس مبدل نیروی انتظامی را بر تن کرده بودند در
منطقه تاسوکی (95 کیلومتری جاده مواصلاتی زابل به زاهدان) با برقراری ایست و
بازرسی جعلی، جمعی از هموطنان را به گلوله بستند و با به شهادت رساندن 22
نفر هفت تن را نیز به گروگان میبرند. به رغم ادعای کذب تروریستهای شرور،
در میان شهدا تعدادی دانشآموز، طلبه، دانشجو، خبرنگار، معلم، کاسب،
بازنشسته و ... حضور داشتند. متن پیش روی، سخنرانی سید علیرضا حسینی عارف،
مدیر عامل خبرگزاری اهل بیت(ع) ابنا در این مراسم است که از نظرتان
میگذرد.
بسم الله الرحمن الرحيم
الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام علی سيدنا محمد و آله الطيبين الطاهرين و لعنة الله علی اعدائهم اجمعين.
با سلام خدمت تمامی حضار، سالروز ولادت پیامبر اعظم(ص) و حضرت امام جعفر صادق (ع) و هفته وحدت را خدمت شما تبریک عرض میکنم و سومین سالگرد شهدای مظلوم تاسوكي را خدمت خانوادههای معظم این شهدا تبریک و تسلیت میگویم.
به کتاب تاسوکی ؛ خاطرات یک گروگان از منظرهای متفاوت ميتوان نگاه کرد و در مورد اين کتاب از جنبههای مختلف میتوان صحبت کرد. مثلاً درباره "گونهشناسی" این کتاب میتوان بحث کرد که این در کدام گونه ادبی قرار میگیرد ؛ در مورد "نثر" این کتاب میتوان صحبت کرد ؛ در مورد "کيفیّت نشر" این کتاب میتوان صحبت کرد ؛ در مورد "ضمائم و پیوستها"ی این کتاب ميشود حرف زد ؛ و همچنین در مورد "اهمیت" این کتاب و نقشی که در حال حاضر و آینده خواهد داشت. من در اين فرصت، كمي درباره ژانر كتاب تاسوكي و مقداري هم درباره ويژگيهاي مختلف آن صحبت ميكنم.
گونههاي ادبي
در مورد گونههای ادبی، تقسیمبندیهای متعددی صورت گرفته. شايد قدیمیترین اين تقسيمبندیها مربوط به «ارسطو» باشد. او گونههای ادبی را به پنج گونهي "حماسی"، "غنایی"، "هجو"، "کمدی" و "تراژدی" تقسيم كرد. شما همه فرهیخته، اهل فن و اهل کتاب و نوشتن هستید و میدانید که این تقسیمبندیها در طول زمان، هم گسترش طولی و هم گسترش عرضی پيدا كرد ؛ یعنی گونهها و زيرگونههاي دیگری به آنچه ارسطو نام برد اضافه شده است. مثلاً گونههايي مانند "کودک و نوجوان"، "ادبیات عامهپسند"، "شرححالنویسی"، "ادبیات ژورنالیستی" و "ادبیات فمنیستی" گونههایی هستند که در عرض پنج گونه اول ایجاد شدهاند. هر كدام از اينها هم زیرگونههايي پیدا کردهاند. این گسترش طولی و عمقی ـ مانند تمام علوم و فنون ديگر ـ در دوران مدرن بيشتر شد و شما مشاهده میکنید که زیرگونهها هم به مرور زمان خرد شدند و ریز شدند، و اكنون با گونهها و ژانرهای ادبی زیاد و متنوعی مواجه هستیم.
ادبيات جنگ
بنابر تقسیمبندیهايي كه گذشت میتوان کتاب تاسوکی ؛ خاطرات یک گروگان را در دو گونه ادبی جای داد: در گونه "ادبیات جنگ" (که ما در ایران به نام ادبیات مقاومت يا ادبیات پایداری از آن ياد ميكنيم) ، یا در گونه "شرح حالنویسی" که ژانري قدیمی است و زیرگونههایی مانند "خاطرهنویسی" و "سفرنامه نویسی" هم دارد.
البته اینجا بحث دیگری هم هست که آیا ادبیات جنگ، گونهای مستقل است يا يك زيرگونه؟ اگر بخواهيم به تقسیمبندی ارسطو وفادار باشيم بايد ادبیات جنگ را زيرمجموعهي ادبیات حماسی بدانیم چون در آن از جنگ و کشتار و قهرمانيها روايت مي شود. برخي هم ادبيات جنگ را يك گونه تلفيقي از دو ژانر "حماسي" و "تراژدي" ميدانند. بهرحال اين ادبیات هم زیرگونههایی دارد؛ مانند "ادبیات جنگکردگان" يعني کسانی که مستقيماً در میدان جنگ حضور داشتند، "ادبیات اردوگاهی"، "ادبیات اسارت"، "ادبیات جانبازان" و "ادبیاتي كه به آثار و پیامدهای بعد از جنگ ميپردازد". مثلاً فیلمنامه آژانس شیشهای را میتوان در ادبیات جانبازان یا ادبیات دوران پس از جنگ جاي داد.
حال هر کدام از این گونهها را میتوان در شکلها و قالبهاي مختلف ارائه داد؛ یا به شکل "مستند" يا به شكل "ژورنالیستی و گزارشگری" و يا به قلم "داستانی". در قالب داستانی هم، شكل ارئه ميتواند مختلف باشد؛ مثلا حقايق به شکل پازلهایی در کنار هم قرار گیرند و جاهاي خالی با تخیّل پر شود که در اين صورت شکل "رمان" به خود خواهد گرفت، يا آنكه سعي شود حتیالامكان يك اثر رئاليستي و واقعي خلق شود و از تخيل و گمانهزني پرهيز شود.
هر كدام از اين قالبها را هم باز میتوان به دو شكل ارائه کرد: یا به صورت مستقیم و از قلم خود شخصی که در آن اتفاق ـ يعني در آن جنگ، اسارت، یا تبعات پس از جنگ ـ حضور داشته است؛ يا به شكل غير مستقيم از طريق روشهايي مانند مصاحبه.
چند نمونه
مثلاً کتاب زندگی، جنگ و دیگر هیچ نوشته «اوريانا فالاچی» یک نمونه بارز از ادبیات جنگ است که به شکل مستقیم، رئالیستی، ژورنالیستی و گزارشگرانه ارائه شده است.
در ادبیات خودمان، کتاب مشهور حماسه یاسین نوشته «سيد محمد انجوینژاد» یکی از کتابهای ادبيات دفاع مقدس است كه حتی سعی کرده که جزئیات، نام اماکن و حتی تعداد تجهیزاتی که استفاده شده را هم بیاورد و تلاش كرده كه مستند و واقعگرایانه باشد.
نمونه جالب ديگري كه شبيه كتاب مورد بحث ما هم هست كتاب پرونده یک گروگانگیری يكي از آثار «گابریل گارسيا مارکز» نويسنده شهير كلمبيايي است. اين کتاب که سال 1996 منتشر شده و من حدود 9 سال پیش آن را مطالعه كردم، دقیقاً مثل کتاب تاسوكي است که چند نفری در اختلافات داخلی کلمبیا و با هدف منافع سیاسی و اخاذی، گروگان گرفته شدهاند و شرح حال دوران سخت اسارت آنهاست. فرق كتاب ما با كتاب ماركز اين است كه اینجا خود گروگان، این خاطرات را نوشته ولی آنجا، نويسنده با خبرنگارانی كه گروگان گرفته شده بودند مصاحبه کرده و این کتاب را تدوین نموده است.
ژانر كتاب تاسوكي
با توجه به بحثی که صورت گرفت، میتوان کتاب تاسوکی ؛ خاطرات یک گروگان را هم در زيرگونه "ادبيات اردوگاهی و اسارت" از ژانر "ادبیات جنگ" قرار داد ؛ و هم در زيرگونه "خاطرهنویسی و سفرنامه نویسی" از ژانر "شرححال نويسي". در صورت دوم، خیلی سریعتر به مقصدمان که شناخت گونه ادبي کتاب است خواهیم رسید. این مطالبی بود در مورد گونهشناسی اين كتاب.
ويژگيهاي اين كتاب
اما در رابطه با اهمیت و ویژگی این کتاب هم حداقل میتوان به شش تا هفت مورد اشاره كرد:
1. نويسنده كتاب: به نظر من، مهمترین مسأله در مورد ویژگیهای این کتاب، خود نويسنده کتاب است. شما در نظر داشته باشيد كه «آقای رضا لکزایی» با چه شرایط سختی روبرو بوده اما شروع به يادداشتبرداري براي این کتاب كرده است. اولاً در غربت و اسارت و دور از خانواده بوده؛ ثانیاً نميدانسته كه اصلاً كجاست! در افغانستان است، در پاکستان است یا جاي ديگر؟؛ ثالثاً هر لحظه در معرض کشته شدن بوده! در کتاب میخوانيد که بارها تروریستها برای اهدافی که داشتند اینها را مینشاندند و پشت سر آنها گلنگدن اسلحهها را ميكشيدند و ميگفتند ميخواهيم شما را بكشيم و سپس تیراندازی میکردند! فکر میکنم این بالاترین استرسی است که ممکن است کسی با آن مواجه بشود؛ رابعاً و بدتر از همه اینکه خبر داشته که برادرزاده و شوهرخواهرش به دست همين گروگانگيرها به شهادت رسيدهاند. حالا چهرهي پدر، مادر، برادر و فرزندان شهدا جلوي چشم اوست و غمها و غصههايي که وجود داشته و به او فشار میآورده. من هنوز هم وقتی درباره شرایط سختی که برای قربانیان و گروگانها اتفاق افتاده فکر میکنم متأثر میشوم. نمونه بارز نشان دادن این استرس و شرایط دشوار، شرایطی است که فالاچی در کتاب زندگی، مرگ و دیگر هیچ تصویر کرده است. او در جریان جنگ، روزی در کابین دوم هواپیمای جنگندهای مینشیند که برای کشتن "ویتکنگها" در جنگلهای ویتنام میرفت. در کابین جلو، خلبان آمریکایی که برای کشتار میرفت نشسته و فالاچی را در کابین دوم سوار کرده بود. این هواپیما با سرعت به صورت عمودی به سمت مبارزان ویتنامی شیرجه میزد و آنان را به رگبار میبست. این صحنه علاوه بر تکاندهنده بودن، نهایت استرس جنگ را نشان میدهد. البته ما مسلماً انتظار نداریم که آقای لک زایی در اولین اثر مکتوبش مانند فالاچی یا مارکز نوشته باشد ؛ ولی موفقیت خوبی در تصویر اوضاع بحرانی داشته است.
حال در نظر بگيريد كه آيا در چنين شرایطي کسی میتواند حوادث را حتی در خاطرش هم ثبت و ضبط کند؟ چه رسد به نوشتن آنها روي كاغذ. اما ميبينيم كه نویسنده به خودش مسلط بوده و توانسته بسياري از حوادث 150 روز اسارت را روی کاغذ بیاورد. شما در اواخر کتاب ـ در صفحه 323 ـ نمونهای از دستنوشتههاي نويسنده در روزهای اسارت را ميبينيد كه در لباسش جاسازی کرده بوده تا به دست تروريستها نيفتد.
2. مطالعات جامعهشناختی: مسأله دوم که بسیار مهم است مسأله تحلیل محتوایی کتاب است. جریانهای تروریستی در قرن بیستم زیاد بودند؛ از جریان «کارلوس» که بزرگترین عملیات تروریستی معاصر را انجام داد و وزرای نفت کشورهای عضو سازمان اوپک را گروگان گرفت، تا گروگانگیریهای کوچکتر و تا عملیاتهای تروریستی کوری که در اوایل تأسیس جمهوری اسلامی شکل میگرفت. بعد از 11 سپتامبر هم تروریسم و عملیات تروریستی شکل تازهای به خود گرفت و بینالمللی شد و چهرههایی مثل «بن لادن» و «زرقاوی» و امثال آنها وارد عرصه شدند. اما با وجود گذشت چند سال از آغاز این پدیده، هنوز ما اثر مکتوبی که این گروههای تروریستی را از داخل تصویر کند نداریم. هر چیزی که هست گزارشهای جسته و گریختهای است که از مطالب ژورنالیستی یا فیلمهای خبری جمع شده است.
اما کتاب تاسوکی هماکنون تنها اثر مکتوب و مستندی است که در این زمینه در دسترس ما وجود دارد. این کتاب میتواند یک سند خوب در تحلیل حوادث تروریستی پس از 11 سپتامبر باشد؛ بویژه در مورد مطالعه این گروهک جندالشیطان و حوادثی که در شرق ایران روی داده است. این کتاب به تحلیلگران و جامعهشناسان و کارشناسان علوم سیاسی و اجتماعی برای تحلیل این گروهک تروریستی کمک شایانی خواهد کرد.
3. روشن کردن ماهیت واقعی جانیان: ویژگی دیگری که این کتاب دارد رو کردن دست تروریستها و فاش کردن ماهیت واقعی آنهاست. یعنی تفاوت زیادی که بین "ژست آنها" و "عمل آنها" وجود دارد. آنها اول ادعا کردند که به کاروان مسؤولان حمله کردیم و گروهی اعم از فرماندار و استاندار و فرماندهان سپاه را کشتهایم؛ اما اسناد این کتاب نشان میدهد که همهی شهدا و گروگانهای این حادثه افراد معمولی بودند و به غیر از یکیدوتا از آنها بقیه اصولاً با سلاح و اسلحه بیگانه بودند. چند نفر از آنها هم حتی دانشآموزان 14 یا 15 ساله بودند. اما میبینیم که به فاصله بسیار کوتاهی از این فاجعه، در جهان بُعد رسانه ای پیدا کرد و شبکههای غربی و طاغوتی شروع کردند به پر و بال دادن و قهرمانانه جلوه دادن آن. و حتی به سرکردهی جنایتکار گروهک لقب "رهبر نهضت آزادیبخش" دادند! اما بعد که شهدا شناسایی شدند و عکسها منتشر شد و معلوم شد افراد عادی بودهاند دیگر صدایی از این رسانهها در نیامد. این نشان میدهد که پشت اینها چه قدرتها و چه جریانی وجود داشت. در کتاب به این موارد اشاره شده و همچنین به وابستگی حداقل معنوی این گروه به گروهکهای تروریستی طالبانی و وهابی.
4. احترام به وحدت: ویژگی بعدی این کتاب که میشود در موردش بحث کرد اهمیت آن به مسأله "وحدت پیروان مذاهب اسلامی" است. شما در تمام این کتاب مطلبی را پیدا نمیکنید که حتی به تروریستها یا اعتقادات مذهبی که آنان به آن منسوب هستند اهانت کرده باشد. این "ادب قلم" بسیار تحسینبرانگیز است.
5. مظلومیت رسانهای: ویژگی دیگر این کتاب که قابل بررسی است مسأله مظلومیت رسانهای تاسوکی است. شما در پیوستهای این کتاب میبینید که پررنگترین پشتیبانی از این حادثه از طرف اقشار مردم ـ مثل دانشجویان، طلاب، دانشآموزان و وبلاگنویسان ـ است نه از طرف رسانههای رسمی. البته شاید به دلیل مسائلی بود که در نهادهای امنیتی ما مورد لحاظ قرار میگرفت؛ اما این، چیزی از مظلومیت شهدای این حادثه کم نمیکند.
6. یادکرد شایسته از شهدا: ویژگی بعدی کتاب تاسوکی، یادکرد شایسته از شهدایی که در زمان گروگانگیری یا بعد از آن به شهادت رسیدند. شما میدانید که 22 نفر در همان شب واقعه به شهادت رسیدند و تعدادی هم زخمی شدند که نجات پیدا کردند و هفت نفر هم گروگان گرفته شدند. یک نفر از این هفت نفر در طول گروگانگیری به شهادت رسید (یا به قول تروریستها اعدام شد). غیر از این یک نفر، دو نفر دیگر هم در حوادث دیگری گروگان گرفته شده بودند که آنها هم مدتی همبند آقای لکزایی و بقیه گروگانها بودند که در طول این مدت به شهادت رسیدند. در این کتاب الحمدلله یادکرد شایستهای از این شهدا صورت گرفته که قابل تقدیر است. این مسأله بخصوص از آن جهت مهم است که خواننده کتاب یا پژوهشگرانی که بعداً آن را مطالعه میکنند بدانند که فجایع امثال این گروهک فقط واقعه خونین تاسوکی نبود.
7. غیر قابل توجیه بودن گروهک: ویژگی بعدی این کتاب این مسأله مهم است که در کتاب میبینیم تروریستها حتی برای اعضای خودشان هم دلیل قانع کنندهای برای ارتکاب این عمل نداشتند. البته این برای ما روشن است که عدهای که شبانه مثل دزدها بیایند و جلوی راه مردم بی گناه را بگیرند و آنها را به رگبار ببندند، در هیچ مرام و مسلک انسانی قابل توجیه نیست؛ اما شما مثلاً در صفحه 107 کتاب میبینید که حتی برای اعضای گروههک هم قابل توجیه و مورد قبول نیست. در این صفحه داستان پیرمردی نقل میشود که جزو نگهبانها و زندانبانان گروگانها بوده. حتی او هم برای مظلومیت این افراد اشک میریزد و گریه میکند. این نشان میدهد که این گروهک حتی نتوانسته افراد و کادر خودش را هم راضی بکند.
در اواخر کتاب هم میبینیم که برخی اعضای گروهک از آقای لکزایی میخواهند که برایشان قرآن بخواند و قرآن خواندن او را دلنشین توصیف میکنند!
8. دروغگویی تروریستها: آخرین مسألهای که میتوانم در اینجا بحث کنم مسأله دروغگویی و ابزار کردن دین از سوی جنایتکاران این فاجعه است. این کتاب سندی است که نشان میدهد این گروهک و امثال آن به هیچ عنوان "مذهبی" نیستند. چرا که یک گروه با انگیزههای مذهبی برای پیشبرد اهدافش هرگونه دروغی را نمیگوید، تحریف حقایق نمیکند، دم خروس استعمارگران آمریکایی از لباسش بیرون نمیزند، ابزار دشمنان مسلّم دین و کافران حربی نمیشود، و ...
9. پیوستها و نمایهها: این کتاب از آنجا که در آینده، یک سند سیاسی و اجتماعی خواهد بود لازم بود که ضمائم و تصاویر و پیوستهایی داشته باشد. این ضمائم پنجاه سال دیگر به کارشناسان و محققانی که به این کتاب مراجعه میکنند کمک شایانی خواهد کرد.
درخواست از بقیه گروگانها
در پایان سخن، از همه افراد دیگری که در رابطه با این حوادث چیزی میدانند ـ مخصوصا بقیه گروگانها ـ خواهش میکنم که هر چه میتوانند در این رابطه منتشر کنند؛ ولو به عنوان یک صفحه وب، یا عنوان یک مصاحبه و یا یک دفترچه. این، به ما و به این گونه ادبی کمک خواهد کرد تا ماهیت این گروهکها، عملیاتها و زمینهها و پیامدهایی که در جامعه ایجاد میکنند را بشناسیم.
تشکر میکنم از برگزارکنندگان این برنامه و از شما که به عرایض بنده توجه فرمودید. والسلام علیکم.