یادش بخیر... اون قدیما یک شعر زدم برای شهدای تروریستی تاسوکی..
دلم تنگ بود هوس کردم دوباره شعر رو بذارم روی وبلاگم..
چه دورانی بود..
در انفجار اتوبوس بلوار ثارالله زاهدان که منم اونجا بودم و شهید مسلم کیخا هم جلوی چشمای من و در ده متری من مورد اصابت هشت گلوله قرار گرفت و شهید شد؛
خودمونیم شهادت برای ما زبون در آورد واز بغل ما رد شد..
ادامه شعر هم در ادامه مطلبه..
بخونید و تا می تونید بمن بد و بیراه بگید.
معــبرتاسوکی
روتن برگ درخت..
رگ و ریشه زده بود..
در پی معبر عشق..
بند بر پایم بود..
نفس مهتاب و..
زوزه گرگ پلید...
در شب تاسوکی...
حالت مبهم و مبهوتی داشت...
وای بر آهوی معـصوم دلم...
در پی شبدر دنیا و غـرور...
گیج و حیران می چرد در بیشه ها..
وای از آن شب تار...
نه فقط سینه من...
آسمان داشت حسادت می کرد...
بیست و سه معبر زیبا پر نور
بسوی خنده زهـرا(س) زده بود..
هان ای گرگ پلید.. ای مالک شیطانی..
پنجه ات خون آلود..
تو کجا رحم ومروت داری...
تو خبیثی و کجا نور تو باور داری...
جای تو ظلمت شب...
دل تو بیشه جهل..
جاده ایی شد مسدود...
کودکی می لرزید..
همسری اشک آلود..
مادری یک لحظه...
سالها پیر شد و...... ساده خمید..
دیده ام می لرزید..
دل دریایی شان طوفـانی...
نیمرخ معجزه ها پیدا شد...
هر کسی هـر جا بود..
مات شد و ... ساکن شد... چشمها را بسوی ساحل دوخت..
دید در بین غبار صحرا..
نورهایی که به بالا می رفت..
قطره هایی که به دریا می رفت..
باز من تنهایم..
باز من بی تابم....
کاش تنها بودم....
کاش تنها بودم...
شرم از روی قویدل اینجاست..
اشک از دوری محسن پیداست...
ذوالفقاری .. سرگزی...
لکزایی وکیخاها...
سرگلزایی ...
یادشان هـرشب و هـر روز همیشه با من است.....
اثر طبع: عبدالرضا نوری