وی همچنین امام موسی صدر را مفسری اجتماعی دانست و گفت: ورود ایشان به مباحث قرآن و آیات قرآن هم متفاوت از سایر مفسرین است، که «آیات منتخب»را تفسیر کردند و از سوره های کوتاه آغاز کردند؛ یعنی بعنوان یک مصلح با درک شرایط و نیازهای جامعه، آیاتی را برای تفسیر برمیگزیدند که پاسخی به دردها و نیازهای جامعه و مردم باشد.
وی در قیاس شیوه نگرش امام موسی صدر با «سید جمال الدین»، گفت: امام موسی صدر، درواقع تداوم راه سید جمال الدین است و می‌خواهد این مسیر تکمیل شود و هردو بزرگوار از مسیر تحول دولت و مسوولان، بدنبال تحول کارگزارن و مردم بودند.
وی تاکید کرد: نقطه اشتراک امام موسی صدر با سیدجمال، توقع و مطالبه دایمی از دولت و نهاد قدرت و نخبگان بود که امکانات و رفاه را برای همه مناطق یکسان فراهم آورند، اما یک نقطه تفاوت هم با سید جمال داشت و آن حضورش در میان مردم است که معتقد بوددر کنار توقع از نهاد قدرت، خود مردم نیز باید تغییر کنند.
وی همچنین با اشاره به تاکید امام موسی صدر به «تخلق انسان به اخلاق الهی» گفت: اخلاق در ارتباط با دیگری است و در تعامل با دیگران شکل میگیرد و اخلاق علاوه بر پاداش و پیامدهای اخروی، پیامدهای عینی، واقعی و اجتماعی امروزین را هم درپی دارد بی اخلاقی هم همینطور؛ یعنی ایشان در همه تفاسیرشان، نگاه اجتماعی را مورد توجه قرار داده است.
وی تاکید کرد: تفسیر ایشان مبنی بر «خود را متخلق به اخلاق الهی کنید» یک تفسیر اجتماعی است؛ بخاطر اینکه اخلاق یک ماهیت اجتماعی دارد که در ارتباط با جمع و جامعه شکل میگیرد و پیامدهای اجتماعی نیز دارد.
وی در پایان بزرگانی چون امام موسی صدر، شهید بهشتی و شهید مطهری ... را نیاز جامعه امروز دانست و گفت: نگاه جامعی که اینها به دین و بعد اجتماعی دین داشتند می‌تواند به ما در انتخاب مسیر درست کمک کند.