به گزارش ایکنا؛ چهاردهمین جلسه از سلسله جلسات تفسیر قرآن شریف لکزایی، دانشیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی با محوریت آراء و اندیشههای امام موسی صدر در کتاب «برای زندگی»، شب گذشته، ۷ اردیبهشتماه، با محوریت سوره «قارعه» برگزار شد که در ادامه مشروح آن از نظر میگذرد:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ * الْقَارِعَةُ ﴿۱﴾ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۲﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿۳﴾ يَوْمَ يَكُونُ النَّاسُ كَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿۴﴾ وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿۵﴾ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِينُهُ ﴿۶﴾ فَهُوَ فِي عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ ﴿۷﴾ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِينُهُ ﴿۸﴾ فَأُمُّهُ هَاوِيَةٌ ﴿۹﴾ وَمَا أَدْرَاكَ مَا هِيَهْ ﴿۱۰﴾
این سوره در ادامه مباحث سوره عصر است. در بحث سوره عصر، یک بحث مهمی را امام موسی صدر در باب تفاوت انسان مؤمن و غیرمؤمن ذکر میکند. در سوره عصر این بحث بود که انسان بیایمان غریب و بریده از همهجا است، برخلاف انسان مؤمن که به قدرت لایزال هستی احساس اتصال میکند. در سوره عصر خسران و مباحثی که پیرامون انسان داشت مربوط به این دنیا میشد. اما تمرکز این سوره بر وضعیتی است که انسان در آخرت نصیبش میشود و این سوره به ابعاد تمایز مؤمنین و بیایمانان اشاره میکند و سرنوشت این دو دسته را در قیامت توصیف میکند. پس از سوره عصر، این سوره به مسئله عذاب، جزای نیک، بهشت و جهنم به بحث میپردازد و هشدار میدهد که انسان با چه شیوهای سربلند میشود.