محسن جبارنژاد
مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد
دکتر صدرا از میان ما پر کشید و اکنون در میان ما نیست. چیزی که تصورش نیز دشوار است. او امشب در خاک آرمید و "قالب خاکی سوی خاکی فکند" ، اما "جان خرد سوی سماوات برد"
دکتر صدرا مظهر عقلانیت و حکمت در سیاست بود. چیزی که امروزه به شدت بدان محتاجیم. او پیوسته به ایران می اندیشید و دغدغه اعتلای میهن داشت. گشوده بود و اهل گفتگو و آزاداندیشی. در نهایت فروتنی و احترام و تواضع و محبت با دیگران مواجه میشد. از موضع یک حکیم آگاه و ژرف اندیش به رخ دادهای سیاسی و اجتماعی می نگریست. هیچ گاه جو زده نمی شد. مهر و خوشرویی اش زبانزد بود. بسیار پرانرژی و امیدوار بود. هم ذهن فلسفی او جوال و قدرتمند بود و هم ذهن راهبردی اش و چنانکه میدانیم جمع میان این دو بسیار دشوار است. در عین اینکه در تبیین و تحلیل نظری بسیار توانا بود، آشنایی دقیقی از میدان عمل نیز داشت. تسلط ویژه ای بر متون حکمای مسلمان از فارابی تا ملاصدرا داشت و نقش ویژه ای در ترویج خوانش مدنی از متون کلاسیک حکمت و فلسفه داشت. هم با بنیان های دانش سیاستِ غربی آشنایی خوبی داشت و هم بنیادهای حکمت سیاسی اسلامی را عمیقا میشناخت. مسلط بر تاریخ و ادبیات بود. پژوهش های او در خلا شکل نمیگرفت و بر اساس مساله محوری و
حل مسائل و چالشهای جامعه و دولت پژوهش میکرد. به همین سبب طی سالهای اخیر، یکی از پروژه های اساسی ای که دنبال میکرد بحث کارآمدی دولت و نظام سیاسی بود. عمیقا دلباخته فرهنگ ایرانی و اسلامی بود. هم دقت فلسفی داشت، هم طبع عرفانی و هم ذوق شعری. با حوصله و گشاده رویی با دانشجویان و پرسش گران مواجه میشد و هیچ گاه کسی را از خود نمیرنجاند. اهل فخرفروشی نبود. وارد حواشی نمیشد، قدر گوهر عمر را میدانست و آن را مصروف پرداختن به کارهای اساسی برای کشور میکرد و به همین جهت هم آثار و برکات علمی و عملی فراوانی از خود بر جای گذاشت. روح پاکش میهمان سفره ابوتراب باشد انشاالله. امشب همه برای آرامش استاد دست به دعا برداریم...
@m_jabbarnejad