یادداشت مشهور امام موسی صدر قبل از ربوده شده درباره انقلاب اسلامی ایران
اشاره: امام موسي صدر طي آخرين سفر خود به فرانسه، یادداشتی را در باره انقلاب اسلامي ايران به رشته تحرير در آورد، كه در تاریخ بیست و سوم اوت سال 1978 مطابق با اول شهریور سال 1357، تحت عنوان «نداي پيامبران»، در روزنامه لوموند فرانسه به چاپ رسيد. جايگاه والاي انقلاب اسلامي ايران در تمدن بشري، تشابه آن با حركت پيامبران، عدم وابستگي آن به شرق و غرب، تكيه آن بر مشاركت گسترده مردم، و نيز نقش محوري امام راحل در آن، از نكات بارزي هستند كه در اين یادداشت مورد تاكيد قرار گرفتند. امام صدر يك هفته پس از چاپ اين مقاله طي سفري رسمي به ليبي توسط رژیم قذافی ربوده شدند ...
متن یادداشت
نهضت مردم ايران، با همه حركت‌هاي مشابه خود در جهان تفاوت دارد. زيرا چشم‌انداز نويني را فرا روي تمدن بشري قرار داده است. بنابراين شايسته است تا تمامي علاقه‌مندان قلمروها و مسائل مربوط به انسان و تمدن، تحولات آنرا با دقت دنبال كنند.
نهضت مردم ايران به رغم گستردگي‌اي كه دارد، و به رغم اتهاماتي كه رژيم بر آن وارد مي‌سازد، از گرايش‌ها، ريشه‌ها، اهداف و اخلاقيات اصيل و والايي برخوردار است.
نيروهاي راست از صحنه نهضت غائبند، هر چند كه نفت و بسياري موضوعات مهم ديگر در آن موضوعيت دارند. نيروهاي چپ از صحنه نهضت غائبند، هر چند ايران و اتحاد شوروي بيش از هزار کيلومتر مرز مشترك دارند. حزب كمونيست ايران حضور چنداني در نهضت ندارد، هر چند از قديمي‌ترين احزاب اين منطقه بشمار مي‌رود. بنابراين هيچ يك از نيروهاي چپ و راست، بدين اعتبار كه نماينده يكي از دو قطب جهان هستند، كمترين تاثيري بر اين نهضت ندارند.
ملت ايران اين مسائل را به خوبي مي‌داند. او مي‌داند كه اين رژيم، كه نهضت را به واپسگرايي متهم مي‌كند، خود با سركوب آزادي و اتخاذ روش‌هاي بدوي حكمراني، تمامي سازمان‌هاي ارتجاعي را رو سفيد كرده است. ملت ايران مي‌داند كه اين رژيم، در قرباني كردن منافع مردم و پيشكشي ثروت‌هاي آنها به قدرت‌هاي بزرگ، هرگز ترديدي به خود راه نداده است. ملت ايران وقتي چنين رفتاري را با اصالت انقلابيون قياس مي‌كند، بر ايثار و فداكاري در راه آرمان آنان راسخ‌تر مي‌شود.
انقلابيون ايران به هيچ طبقه خاص اجتماعي منحصر نیستند و بلكه از همه ايران برخاسته‌‌‌‌‌‌‌‌اند: دانشجويان، كارگران، تحصيل‌گردگان، روحانیان و …، همه و همه در اين انقلاب حضور دارند. ملت ايران با همه نسل‌هاي مختلف خود در اين نهضت شركت جسته است. بازار، مدارس، مساجد، شهرها و حتي كوچك‌ترين روستاها، در اين نهضت مشاركت دارند.
همين حقايق است كه رژيم را بر آن داشته، تا چپ و راست، شرق و غرب، سازمان‌هاي عربي و حتي فلسطيني‌ها را متهم سازد و بدين ترتيب به گستردگي و عمق مردمي اين نهضت اذعان كند.
حركت مخالفان رژيم شاه، امروز سيستم اطلاع‌رساني خاص خود را يافته است. پیام‌ها و گفته‌های رهبران آن از طريق مردماني به ما مي‌رسد، كه خود مخاطب این سخنان هستند. اين سخنان در قلب‌هاي آحاد ملت ايران جاي گرفته است.
حق آن است كه بگويم: خاستگاه اين حركت ايمان و آرمان آن همان اهداف بيكران انساني، اخلاقي و انقلابي است. موجي كه امروز ايران را در مي‌نوردد، بيش از هر چيز نداي پيامبران را در اذهان انسان‌ها تداعي مي‌كند.
اهداف انقلاب در مصاحبه مورخ ششم مارس 1978 رهبر آن «الامام الاكبر الخميني» با روزنامه لوموند به روشني تبيين شده است. اين اهداف بيانگر اصالت حركت و ابعاد قومي، فرهنگي و رهايي‌بخش آن هستند.
حوادث جاري ايران و رخدادهای فاجعه‌آمیز آن چند نكته مهم را فرا روي جهان امروز قرار داده است:
• كساني كه به مسائل انسان و تمدن اهميت مي‌دهند، شايسته است تا اين تجربه انساني را كه اكنون در ايران جريان دارد، به دقت مورد بررسي قرار دهند و در برابر تلاش‌هاي مغرضانه از آن حمايت كنند.
• رژيم شاه پس از قریب چهل سال حكومت و به رغم برخورداري از بيشترين امكانات، در همه امور، حتي در اين حد كه خود را از خشم ملت در امان نگه دارد، ناكام مانده است. اين همه در حالي است كه بزرگ‌ترين انبار تسليحاتي جهان سوم، در اختيار همين رژيم قرار دارد.
• ارزش‌هاي اخلاقي انسان متمدن، امروز در ايران تهديد می‌شود. تا زماني‌كه رژيم ايران تحت عناوين «پيشرفت» و «دمكراسي» به اعمال سركوب‌گرانه، خونريزي و سلب آزادي ادامه می‌دهد، هر قدر هم كه در جهان مورد حمايت قرار گيرد، نمي‌توان از اين ارزش‌ها پاسداري نمود.
• رژيمي كه امروز با امواج نارضايتي مردم و خيل ناآرامي‌هاي داخلي روبروست، ديروز از تضمين امنيت خليج، اقيانوس هند و حتي سومالي سخن مي‌گفت. اين امر بيانگر آن است كه هيچ چيز بيش از حركت‌هاي مردمي، آن را اين چنين پريشان و برآشفته نمي‌سازد. از جمله اين حركت‌ها، «حركت‌المحرومين» لبنان است كه خبرهاي آن در ميان مردم ايران، انعكاسي فراوان يافته است.
• قتل‌عام‌هايي كه هم اكنون در ايران جريان دارد و رژيم تلاش دارد بر آنها سرپوش گزارد، هشداري به انسان معاصر و به وجدان و احساس مسئوليتِ اوست. شايسته است كه انسان‌ها تصوير واقعي اين كشتارها و سركوبگري‌ها را به جهانيان عرضه بدارند و بدين ترتيب بيزاري خود از اين اعمال را نمايان سازند.