سردار حبیب لک زایی

انگار ما به شهادت عادت كرده بوديم و اينكه هرچند وقت يكبار بايد در زاهدان شهيدي را به سوي گلزار شهداء بدرقه مي كرديم و اينگونه بود كه شهرمان هر روز فضايش معطر به شهيد مي گشت و ما خوشحال از اينكه در شهر و ديارمان درباغ شهادت هنوز باز است.

چه روزگار شگفتی !

باور کردنش برای همه ما سخت است انگار چشمانمان به دیدن هر روز این مرد خستگی ناپذیر عادت کرده بود.

اما خبری دیگر در راه بود...

سردار دلتنگ شده بود دلتنگ رفتن، دلش برای یاران و همرزمانش تنگ شده بود. انگار صدای شهید میرحسینی ، شهیدعالی و دیگر عاشقان کربلا را شنیده بود و باید می رفت .

سردار بی ادعای سپاه اسلام سردار لک زایی که یکی از داغدیدگان حوادث تروریستی استان (حادثه تاسوکی)  بود که پس از سالها تحمل رنج و درد آثار و جراحات به جا مانده از دوران دفاع مقدس به خیل عظیم شهدای اسلام پیوست .

در روزهایی که همگان به عادات روزمرگی خود گرفتار شده اند و خود را در پشت انبوه آمال و آروزهاي دنیا پنهان کرده اند و روزگاری که اذهان همه گرفتار ژست ها و مقامات دنیوی گرديده و بسياري  از ارزشها و آرمانها از یاد  رفته اند، همگان لحظه ای به خود می آیند که دیگر دیر شده است و یادگارانی همچون سردار لک زایی پرواز کرده اند و آسمانی شده اند .

نمی خواهم به تکرار کلمات و واژه هایی بیفتم که جز غصه و افسوس چیز دیگری بردلم نمی گذارد اما بغض گلویم را گرفته و بايد به پاسداشت آن بزرگمرد وظیفه ام را ادا کنم و هرچند کوتاه از ارزشها و بزرگواریهای آن حبيب خدا بنویسم...

کمتر شده بود که سردار لک زایی را به دنبال هیاهوهای این روزها ببینیم چرا که او اهل نام و شهرت نبود و سینه ای داشت مالامال از رازهای نهفته و نگفته که فقط برای معبود خویش خواهد گفت چرا که مردان خدا با هر کسی راز دل نمی گویند و این همان معنایی ست که درک و هضمش برای هر کسی آسان نیست.

گویی تقدیر و سرنوشت، خیل عظیم یاران طریق حق را به اجبار در زمین نگه داشته است تا با تحمل دردها و رنج های دنیوی دلی پر از رازهای الهی داشته باشند و در سکوت و مظلومیت به  دیدار پروردگارشان بشتابند و اگر ما اهل دل باشیم باید پیام این بزرگمردان بی ادعا را به گوش نسل های بعد برسانیم و باز اگر کمی به اطرافمان در همین شهر و دیار دقت کنیم انسانهایی به مانند سردار لک زایی خواهیم یافت که باید پای حرفهای آنها نشست و از حضور پربرکت  این نعمتها استفاده کنیم و نگذاریم در طاقچه تاریخ به فراموشی سپرده شوند.

اما....

سردار لک زایی رفت و باید آسمانی می شد، چرا که با همرزمان دوران حماسه وعشق نجوا کرده بود تا او را از قافله شهدا جا نگذارنند و همراه خودشان همنشین بهترین و برترین بندگان حق کنند.

روحش شاد ویادش گرامی باد

 روایتگر، زاهدان نیوز

نوشتن دیدگاه