سروده رضا گل محمودی به لهجه زابلی
برای سالگرد سردار شهید لک زایی
خونه وده شهیدو چش وره ا که بره ای دیدار
بیا که سرسالوماهه نو شته نو بره پیش او شو سردار
حبیبه مردمه سیستو بودی ونموده جانونه
زوده بگشتی حبیبه خاصه حقو ما بشده بی یار
همه ساله و یادبوده شهیدو ستاده دی ورپا
ای له اگجایی که ودی نمشی تو ای گل بی خار
قد ونموده تو نموده تمومه مجلسه ما بو
گپ و تدبیره تو مشکل گشای جمع در هر کار
مزار و یادمان و مسجد و آبادیی امجا (گلزار شهدای ادیمی)
تلاشو زحمته خود تو بودک ای سروره بیدار
امه مردم و یاد بوده شهیدو نو ویاده تو
ای له جمع شته از شو تشکر داری خوب کردار؟
ای خوب گپه ی «هر پرچمه سرداره که زمی موند
اونه سرداره دگه و مداره» نو مره وره هموار
وله «هر گل که بوی خود خا داره» جا تو خالی ی
که نی ی مثل تو ونموده مردمدار ایچ غمخوار
بیانو یگ له دگه تدبیره بکو کاه ناتمومه خا
بیانو گپه خوشه موندنی خا ورما کو تکرار
تو نو فیضه خداو هم جواری شهیدونتو
ما نو دل خوردی ی یکه شتنه محروم از دیدار
خدا مزد جهادتره بهشته خاصه خود خا بکه
رضا ره گاه گاهه یگ نگاهه داری ای سردار؟
ترجمه فارسی:
به راهت چشم می دارند یاران را کنی دیدار
در این آغاز سال نو روی دیدارشان سردار
همه ی سیستانیان را تو حبیبی محترم بودی
خدا را زود گشتی تو حبیب خاص و ما بی یار
به یاد شهیدان بوده ای برپا همه ساله
کجا هستی کنون نادیدنی گشتی ای گل بی خار
مزین داشت سرو قد تو هر مجلس ما را
کلام و فکرتان مشکل گشای جمع در هر کار
همین مجموعه ی فرهنگی و گلزار آن خوبان
تلاش و زحمتت بوده است ای بیدار
تمامی مردمان بر یاد تو یا شهیدانت
ببین جمعند و بنما شان تشکر ای بهین کردار
چه نیکوست هر پرچم ز سرداری اگر جا ماند
آن را سردار دیگر برگرفت و رفت هموار
ولی هر گل که دارد بوی خودش را جای تو خالیست
نباشد همچون تو والای مردم دار هر غمخوار
بیا تدبیر کن آن ناتمامی کارهای نیک
بیا و آن حرف های ماندگاری را نما تکرار
تو و فیض خدا و همجواری شهیدانت
و ما و بی کسی و رنج محرومی از دیدار
خدا مزد جهادت را بهشت خاص خو داده است
رضا را گاهگاهی یک نگاهی داری ای سردار؟
خونه وده شهیدو چش وره ا که بره ای دیدار
بیا که سرسالوماهه نو شته نو بره پیش او شو سردار
حبیبه مردمه سیستو بودی ونموده جانونه
زوده بگشتی حبیبه خاصه حقو ما بشده بی یار
همه ساله و یادبوده شهیدو ستاده دی ورپا
ای له اگجایی که ودی نمشی تو ای گل بی خار
قد ونموده تو نموده تمومه مجلسه ما بو
گپ و تدبیره تو مشکل گشای جمع در هر کار
مزار و یادمان و مسجد و آبادیی امجا (گلزار شهدای ادیمی)
تلاشو زحمته خود تو بودک ای سروره بیدار
امه مردم و یاد بوده شهیدو نو ویاده تو
ای له جمع شته از شو تشکر داری خوب کردار؟
ای خوب گپه ی «هر پرچمه سرداره که زمی موند
اونه سرداره دگه و مداره» نو مره وره هموار
وله «هر گل که بوی خود خا داره» جا تو خالی ی
که نی ی مثل تو ونموده مردمدار ایچ غمخوار
بیانو یگ له دگه تدبیره بکو کاه ناتمومه خا
بیانو گپه خوشه موندنی خا ورما کو تکرار
تو نو فیضه خداو هم جواری شهیدونتو
ما نو دل خوردی ی یکه شتنه محروم از دیدار
خدا مزد جهادتره بهشته خاصه خود خا بکه
رضا ره گاه گاهه یگ نگاهه داری ای سردار؟
ترجمه فارسی:
به راهت چشم می دارند یاران را کنی دیدار
در این آغاز سال نو روی دیدارشان سردار
همه ی سیستانیان را تو حبیبی محترم بودی
خدا را زود گشتی تو حبیب خاص و ما بی یار
به یاد شهیدان بوده ای برپا همه ساله
کجا هستی کنون نادیدنی گشتی ای گل بی خار
مزین داشت سرو قد تو هر مجلس ما را
کلام و فکرتان مشکل گشای جمع در هر کار
همین مجموعه ی فرهنگی و گلزار آن خوبان
تلاش و زحمتت بوده است ای بیدار
تمامی مردمان بر یاد تو یا شهیدانت
ببین جمعند و بنما شان تشکر ای بهین کردار
چه نیکوست هر پرچم ز سرداری اگر جا ماند
آن را سردار دیگر برگرفت و رفت هموار
ولی هر گل که دارد بوی خودش را جای تو خالیست
نباشد همچون تو والای مردم دار هر غمخوار
بیا تدبیر کن آن ناتمامی کارهای نیک
بیا و آن حرف های ماندگاری را نما تکرار
تو و فیض خدا و همجواری شهیدانت
و ما و بی کسی و رنج محرومی از دیدار
خدا مزد جهادت را بهشت خاص خو داده است
رضا را گاهگاهی یک نگاهی داری ای سردار؟