آیت الله سلیمانی از شهید یوسفی به عنوان انسانی متدین، متعهد و پاک یاد کرد و گفت: خداوند از بین بندگان خویش افراد صالح را گلچین می‌کند و هر خونی را پای درخت طیبه اسلام نمی‌ریزد.
به گزارش خبرگزاری اهلبیت (ع) ـ ابنا ـ در "هفتمین سالروز فاجعه تروریستی تاسوکی" یادواره شهید «محبعلی یوسفی» با حضور نماینده ولی فقیه در استان سیستان و بلوچستان و امام جمعه زاهدان، مدیر کل مرکزی دفتر حراست شرکت مهندسی آبفای کشور و مدیران ادارات و سازمان‌های شهرستان زاهدان برگزار شد.
نماینده ولی فقیه در استان سیستان و بلوچستان در این یادواره با اشاره به این مطلب که در قرآن از دو نوع «رفتن» ذکر شده، گفت: به قتل رسیدن و موت آن دو هستند، نوع رفتن مهم و تاثیر گذار است، رفتنی که فی سبیل الله باشد و مرگی که برای خدا باشد، ارزشمند است.
آیت الله سلیمانی از شهید یوسفی به عنوان انسانی متدین، متعهد و پاک یاد کرد و گفت: خداوند از بین بندگان خویش افراد صالح را گلچین می‌کند و هر خونی را پای درخت طیبه اسلام نمی‌ریزد.
پس از مراسم مدیر کل دفتر مرکزی حراست شرکت مهندسی آبفای کشور و جمعی از مدیران با حضور در منزل شهید محبعلی یوسفی با خانواده این شهید معظم دیدار کردند. گفتنی استاین مراسم توسط «شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان» برگزار شد.
زندگی نامه شهید محبعلی یوسفی
محبعلي یکم مرداد 1347 در خانواده اي مذهبي و سخت كوش در سيستان به روشنايي ها لبخند زد و ديده به آفتاب گشود. پس از پشت سرنهادن دوران دبستان تا پايان تحصيلات در راستاي فراگيري علم و دانش تــوأم با كمــال همت گماشت. در دوران تحصيل از متانت و وقار معنوي ويژه اي برخوردار بود و عشق به علي(ع) و اهل بيت عليهم السلام چنان در جانــش ريشه دوانيده بود كه همه چيز را با ترازوي محبت و ولايت او مي سنجيد. هنوز به دنياي جواني راه نيافته بود كه پدر، صدف دنيا را شكست و از كالبد خاكي رست. از آن پس بار مسؤوليت خانواده را با كمك مادر به دوش گرفت. او با زحمت و رنج فراوان كه جلوه هاي كمال يابي انسان هاي خودساخته است تحصيلات را به پايان رساند اما جانبداري او از انقلاب و ولايت و رهبري هرگز به پايان نرسيد.
در دوران دفاع مقدس، بي نام و بي ريا به جبهه هاي عاشقي شتافت، خاكريزها را از نواي "قناسه" و"چلچله" و چلچراغ منورها نغمه پرداز كرد و روشنايي بخشيد و در اين راه به مقام جانبازي نائل آمد. او دوران سربازي را در سپاه پاسداران زابل گذراند.
در سال 1376 ازدواج نمود كه ثمره اين ازدواج مقدس دو پسر به نام هاي علي و امير عباس است. وي به سبب لمس مشكلات و تجربيات متنوع به پختگي و كمال رسيد و در هر جايگاه خدمتي كه قرار مي گرفت شايستگي و لياقت خود را بروز مي داد. در مقام مديريت حراست شركت آب و فاضلاب استان سيستان و بلوچستان خوش درخشيد و در برابر كساني كه به نوعي به بيراهه مي رفتند مصداق چراغ هدايت و نماد محبت و اندرز بود. در صميميت آميخته با مهر و شفقت نسبت به جامعه به ويژه مردم دردمنــد و محروم، و ارادت توأم با تكريم نسبت به ايثارگران، خانواده هاي شهدا و جانبازان، و پيگيري امور آنان در نوع خود كم نظير بود. دردها و نيازهاي آنان را با همه وجود درك مي كرد و منت پذير بود.
به انقلاب اسلامي و نظام مقدس توجه خاص داشت و ارادت خالصانه و عميق و آشكار وي به مقام رهبري مثال زدني بود. به خاندان عصمت و طهارت عشق مي ورزيد. نام حسين بن علي (ع) بيقراري مضاعف به او مي بخشيد و ذكر علي (ع) سيلاب اشـك هايش را جاري مي ساخت. در ماه هاي محرم و رمضان دل و جانش را به مهماني سفره علي و آل الله فرا مي خواند و همه وجود و دارايي اش را در راه ائمه معصومين (ع) در طبق اخلاص مي نهاد.
محبعلي عمر گرانبارش را چنان با اهتمام در امور مسلمين و خدمت به نظام در آميخته بود كه از وي شخصيتي نستوه و مؤثر در مشاركت هاي اجتماعي، فرهنگي، ايثارگري و سياسي به تصوير كشيده بود. او همه عمر با عزت خود را وقف خدمت به فرهنگ قرآن و ايثار، شركت در بسيج، حضور در جبهه هاي حق عليه باطل و مسؤوليت هاي متعدد حراستي و اجرايي نمود و بارها مورد تشويق و تقدير مقامات رده اول كشوري ازجمله وزير محترم نيرو قرارگرفت.
آن شب، دشت غبار گرفته تاسوكي آماده سكوت پر رمز و رازي مي شد تا هر ستاره سر به آستان شهيدي نهد و با او نماز وجد بخواند كه ناگاه شب پرستان و شب روان كينه توز به قصد خونريزي و خون آشامي راه بر آنان بستند و آن خادم ولايت را به همراه جمعي ديگر از عاشقان عاشورايي به شهادت رساندند.
آري! حاج محبعلي يوسفي كه همواره به پاسداشت ياد و نام شهيدان اهتمام مي ورزيد و از رنگ و بو و ياد آنان رنگ و بو و جلوه و جلا مي گرفت عاقبت نيز بال در بال آن سينه سرخ هاي خونين بال پروازي شكوهمند آغازيد و در حين بازگشت از يادواره شهيدان سيستان در ميخانه خونرنگ تاسوكي، شراب "قالوا بلي" سركشيد.
به گزارش خبرگزاری اهلبیت (ع) ـ ابنا ـ در "هفتمین سالروز فاجعه تروریستی تاسوکی" یادواره شهید «محبعلی یوسفی» با حضور نماینده ولی فقیه در استان سیستان و بلوچستان و امام جمعه زاهدان، مدیر کل مرکزی دفتر حراست شرکت مهندسی آبفای کشور و مدیران ادارات و سازمان‌های شهرستان زاهدان برگزار شد.
نماینده ولی فقیه در استان سیستان و بلوچستان در این یادواره با اشاره به این مطلب که در قرآن از دو نوع «رفتن» ذکر شده، گفت: به قتل رسیدن و موت آن دو هستند، نوع رفتن مهم و تاثیر گذار است، رفتنی که فی سبیل الله باشد و مرگی که برای خدا باشد، ارزشمند است.
آیت الله سلیمانی از شهید یوسفی به عنوان انسانی متدین، متعهد و پاک یاد کرد و گفت: خداوند از بین بندگان خویش افراد صالح را گلچین می‌کند و هر خونی را پای درخت طیبه اسلام نمی‌ریزد.
پس از مراسم مدیر کل دفتر مرکزی حراست شرکت مهندسی آبفای کشور و جمعی از مدیران با حضور در منزل شهید محبعلی یوسفی با خانواده این شهید معظم دیدار کردند. گفتنی استاین مراسم توسط «شرکت آب و فاضلاب سیستان و بلوچستان» برگزار شد.
زندگی نامه شهید محبعلی یوسفی
محبعلي یکم مرداد 1347 در خانواده اي مذهبي و سخت كوش در سيستان به روشنايي ها لبخند زد و ديده به آفتاب گشود. پس از پشت سرنهادن دوران دبستان تا پايان تحصيلات در راستاي فراگيري علم و دانش تــوأم با كمــال همت گماشت. در دوران تحصيل از متانت و وقار معنوي ويژه اي برخوردار بود و عشق به علي(ع) و اهل بيت عليهم السلام چنان در جانــش ريشه دوانيده بود كه همه چيز را با ترازوي محبت و ولايت او مي سنجيد. هنوز به دنياي جواني راه نيافته بود كه پدر، صدف دنيا را شكست و از كالبد خاكي رست. از آن پس بار مسؤوليت خانواده را با كمك مادر به دوش گرفت. او با زحمت و رنج فراوان كه جلوه هاي كمال يابي انسان هاي خودساخته است تحصيلات را به پايان رساند اما جانبداري او از انقلاب و ولايت و رهبري هرگز به پايان نرسيد.
در دوران دفاع مقدس، بي نام و بي ريا به جبهه هاي عاشقي شتافت، خاكريزها را از نواي "قناسه" و"چلچله" و چلچراغ منورها نغمه پرداز كرد و روشنايي بخشيد و در اين راه به مقام جانبازي نائل آمد. او دوران سربازي را در سپاه پاسداران زابل گذراند.
در سال 1376 ازدواج نمود كه ثمره اين ازدواج مقدس دو پسر به نام هاي علي و امير عباس است. وي به سبب لمس مشكلات و تجربيات متنوع به پختگي و كمال رسيد و در هر جايگاه خدمتي كه قرار مي گرفت شايستگي و لياقت خود را بروز مي داد. در مقام مديريت حراست شركت آب و فاضلاب استان سيستان و بلوچستان خوش درخشيد و در برابر كساني كه به نوعي به بيراهه مي رفتند مصداق چراغ هدايت و نماد محبت و اندرز بود. در صميميت آميخته با مهر و شفقت نسبت به جامعه به ويژه مردم دردمنــد و محروم، و ارادت توأم با تكريم نسبت به ايثارگران، خانواده هاي شهدا و جانبازان، و پيگيري امور آنان در نوع خود كم نظير بود. دردها و نيازهاي آنان را با همه وجود درك مي كرد و منت پذير بود.
به انقلاب اسلامي و نظام مقدس توجه خاص داشت و ارادت خالصانه و عميق و آشكار وي به مقام رهبري مثال زدني بود. به خاندان عصمت و طهارت عشق مي ورزيد. نام حسين بن علي (ع) بيقراري مضاعف به او مي بخشيد و ذكر علي (ع) سيلاب اشـك هايش را جاري مي ساخت. در ماه هاي محرم و رمضان دل و جانش را به مهماني سفره علي و آل الله فرا مي خواند و همه وجود و دارايي اش را در راه ائمه معصومين (ع) در طبق اخلاص مي نهاد.
محبعلي عمر گرانبارش را چنان با اهتمام در امور مسلمين و خدمت به نظام در آميخته بود كه از وي شخصيتي نستوه و مؤثر در مشاركت هاي اجتماعي، فرهنگي، ايثارگري و سياسي به تصوير كشيده بود. او همه عمر با عزت خود را وقف خدمت به فرهنگ قرآن و ايثار، شركت در بسيج، حضور در جبهه هاي حق عليه باطل و مسؤوليت هاي متعدد حراستي و اجرايي نمود و بارها مورد تشويق و تقدير مقامات رده اول كشوري ازجمله وزير محترم نيرو قرارگرفت.
آن شب، دشت غبار گرفته تاسوكي آماده سكوت پر رمز و رازي مي شد تا هر ستاره سر به آستان شهيدي نهد و با او نماز وجد بخواند كه ناگاه شب پرستان و شب روان كينه توز به قصد خونريزي و خون آشامي راه بر آنان بستند و آن خادم ولايت را به همراه جمعي ديگر از عاشقان عاشورايي به شهادت رساندند.
آري! حاج محبعلي يوسفي كه همواره به پاسداشت ياد و نام شهيدان اهتمام مي ورزيد و از رنگ و بو و ياد آنان رنگ و بو و جلوه و جلا مي گرفت عاقبت نيز بال در بال آن سينه سرخ هاي خونين بال پروازي شكوهمند آغازيد و در حين بازگشت از يادواره شهيدان سيستان در ميخانه خونرنگ تاسوكي، شراب "قالوا بلي" سركشيد.