احساسی که از دیدن این فیلم به انسان دست می دهد او را به این فکر می اندازه که میان آنچه به گوشش خورده و آنچه باور کرده است فاصله زیادی وجود دارد و الا فیلم هیچ چیز عجیبی را به نمایش نگذاشته است. تنها یک واقعیت را نشان داده است.
____________________________________
چند روز قبل یکی از فیلم های دفاع مقدس را دیدم. گرچه فیلم های زیادی این چند روزه از تلوزیون بخش شده که مشهورترینش فیلم دوئل بوده است، اما هیچ یک حال و هوای این فیلم رو نداشت.
اسم فیلم «ستارگان خاک» بود. در مورد یک واقعیت حرف می زد. اینکه شهدا زنده اند. اینکه جنازه ی صالحین و شهدا از بین نمی رود و ... . اصلاً داستان خود فیلم هم بر اساس یک داستان واقعی بود.
احساسی که از دیدن این فیلم به انسان دست می دهد او را به این فکر می اندازه که میان آنچه به گوشش خورده و آنچه باور کرده است فاصله زیادی وجود دارد و الا فیلم هیچ چیز عجیبی را به نمایش نگذاشته است. تنها یک واقعیت را نشان داده است.
عادت کرده ایم که در امور روزمره غرق شویم و البته از برخی واقعیت های مهم زندگی حرف بزنیم و گاهی برخی با خلق یک اثر هنری ما را به خودمان بیاورند و ما وقت بگذاریم و فیلم تماشا کنیم. کمی درموردش حرف بزنیم و بعد باز هم ... .
گاهی این فکر در مورد نوشته های علمی خودم هم بهم دست می دهد که نکند عالم بی عمل باشم. خدا کند این طور نباشد.